Trikala

Voula
Trikala

Αξιοθέατα

Το Βυζαντινό Φρούριο είναι το σύμβολο της πόλης των Τρικάλων και βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της. Σύμφωνα με τον Προκόπιο ανεγέρθηκε από τον Ιουστινιανό Α΄ (6ος αιώνας) πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Τρίκκης. Κατά την παλαιολόγεια περίοδο γνώρισε εκτεταμένες οικοδομικές και επισκευαστικές εργασίες Κατά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς ορισμένα τμήματα του κάστρου καταστράφηκαν, ωστόσο η μεγάλη στρατηγική σημασία που απέκτησε η πόλη ως προκεχωρημένη βάση εναντίων των ανυπότακτων ορεινών πληθυσμών της Πίνδου και των Αγράφων ανάγκασε τους Οθωμανούς να επισκευάσουν, να συμπληρώσουν και να διατηρήσουν τα σωζόμενα τμήματα. Επανειλημμένες επισκευές γνώρισε το φρούριο μετά τις θεσσαλικές επαναστάσεις του 1854 και 1878. Το κάστρο αυτό αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα ασφάλειας για την αρχική ανάπτυξη του οικισμού στις πλαγιές και στους πρόποδές του.
23 locals recommend
Byzantine Castle
44 Stefanou Sarafi
23 locals recommend
Το Βυζαντινό Φρούριο είναι το σύμβολο της πόλης των Τρικάλων και βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της. Σύμφωνα με τον Προκόπιο ανεγέρθηκε από τον Ιουστινιανό Α΄ (6ος αιώνας) πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Τρίκκης. Κατά την παλαιολόγεια περίοδο γνώρισε εκτεταμένες οικοδομικές και επισκευαστικές εργασίες Κατά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς ορισμένα τμήματα του κάστρου καταστράφηκαν, ωστόσο η μεγάλη στρατηγική σημασία που απέκτησε η πόλη ως προκεχωρημένη βάση εναντίων των ανυπότακτων ορεινών πληθυσμών της Πίνδου και των Αγράφων ανάγκασε τους Οθωμανούς να επισκευάσουν, να συμπληρώσουν και να διατηρήσουν τα σωζόμενα τμήματα. Επανειλημμένες επισκευές γνώρισε το φρούριο μετά τις θεσσαλικές επαναστάσεις του 1854 και 1878. Το κάστρο αυτό αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα ασφάλειας για την αρχική ανάπτυξη του οικισμού στις πλαγιές και στους πρόποδές του. 
Βαρούσι, χτισμένο στις παρυφές του βυζαντινού κάστρου (φρούριο), αποτελεί την ιστορικότερη συνοικία των Τρικάλων. Επί τουρκοκρατίας ήταν η εύπορη, χριστιανική και αυτοδιοικούμενη περιοχή της πόλης. Έως το 1930 καθιστούσε την αριστοκρατική συνοικία των Τρικάλων στην οποία κατοικούσαν κυρίως μεγαλέμποροι και μεγαλοκτηματίες. Στα ΝΑ της εκτείνεται η συνοικία Παλιά Μανάβικα και οι δυο μαζί απαρτίζουν σήμερα την παλιά πόλη των Τρικάλων.ονομασία «Βαρούσι» προέρχεται από την τουρκική λέξη varos (προάστιο) και σημαίνει «συνοικία εκτός οχυρού». Χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρη τη βαλκανική επικράτεια χαρακτηρίζοντας οικισμούς που χτίστηκαν έξω και γύρω από κάποιο κάστρο. Χρησιμοποιήθηκε επίσης, σε διάφορα μέρη της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας για την ονομασία χριστιανικών συνοικιών. Το Βαρούσι διακρίνεται για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των παλιών διώροφων αρχοντικών, με τα χαγιάτια, τις μακριές μαρκίζες και τα έντονα χρώματα. Είναι κατασκευασμένα από πλίνθους και σοβά, μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα, και έχουν χαρακτηριστεί στο σύνολό τους διατηρητέα. Αντικατοπτρίζουν την οικονομική και πολιτιστική άνθηση εκείνης της περιόδου, προϊόν της μεγάλης ανάπτυξης του εμπορίου και της βιοτεχνίας.ααΤα χαρακτηριστικά στενά σοκάκια του έγιναν γνωστά, μέσα από τα τραγούδια του Τσιτσάνη, ως «τα στενά του Σακαφλιά». Στην πραγματικότητα όμως, ο μεγάλος τρικαλινός δημιουργός αναφερόταν στις φυλακές Τρικάλων. Σε κάποια από αυτά, ανάμεσα από τα πέτρινα διατηρητέα, ξεπροβάλλει ο πύργος του ρολογιού και τα τείχη του κάστρου, συνθέτοντας εικόνες βυζαντινής αρχοντιάς και μεγαλοπρέπειας.Εδώ βρίσκονται και οι περισσότερες βυζαντινές εκκλησίες της πόλης όπως οι Άγιοι Ανάργυροι (με τοιχογραφίες του 1575), ο Άγιος Στέφανος (1896), η Παναγία Φανερωμένη (1853), η Αγία Μαρίνα (1766), η Αγία Επίσκεψη (1543), ο Άγιος Δημήτριος (1580), η Αγία Παρασκευή (19ος αιώνας) και ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (14ος αιώνας) καθώς και ο Μητροπολιτικός Ναός Άγιος του Αγίου Νικολάου.
38 locals recommend
Varousi (Old Town of Trikala)
20 Ag. Anargiron
38 locals recommend
Βαρούσι, χτισμένο στις παρυφές του βυζαντινού κάστρου (φρούριο), αποτελεί την ιστορικότερη συνοικία των Τρικάλων. Επί τουρκοκρατίας ήταν η εύπορη, χριστιανική και αυτοδιοικούμενη περιοχή της πόλης. Έως το 1930 καθιστούσε την αριστοκρατική συνοικία των Τρικάλων στην οποία κατοικούσαν κυρίως μεγαλέμποροι και μεγαλοκτηματίες. Στα ΝΑ της εκτείνεται η συνοικία Παλιά Μανάβικα και οι δυο μαζί απαρτίζουν σήμερα την παλιά πόλη των Τρικάλων.ονομασία «Βαρούσι» προέρχεται από την τουρκική λέξη varos (προάστιο) και σημαίνει «συνοικία εκτός οχυρού». Χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρη τη βαλκανική επικράτεια χαρακτηρίζοντας οικισμούς που χτίστηκαν έξω και γύρω από κάποιο κάστρο. Χρησιμοποιήθηκε επίσης, σε διάφορα μέρη της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας για την ονομασία χριστιανικών συνοικιών. Το Βαρούσι διακρίνεται για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των παλιών διώροφων αρχοντικών, με τα χαγιάτια, τις μακριές μαρκίζες και τα έντονα χρώματα. Είναι κατασκευασμένα από πλίνθους και σοβά, μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα, και έχουν χαρακτηριστεί στο σύνολό τους διατηρητέα. Αντικατοπτρίζουν την οικονομική και πολιτιστική άνθηση εκείνης της περιόδου, προϊόν της μεγάλης ανάπτυξης του εμπορίου και της βιοτεχνίας.ααΤα χαρακτηριστικά στενά σοκάκια του έγιναν γνωστά, μέσα από τα τραγούδια του Τσιτσάνη, ως «τα στενά του Σακαφλιά». Στην πραγματικότητα όμως, ο μεγάλος τρικαλινός δημιουργός αναφερόταν στις φυλακές Τρικάλων. Σε κάποια από αυτά, ανάμεσα από τα πέτρινα διατηρητέα, ξεπροβάλλει ο πύργος του ρολογιού και τα τείχη του κάστρου, συνθέτοντας εικόνες βυζαντινής αρχοντιάς και μεγαλοπρέπειας.Εδώ βρίσκονται και οι περισσότερες βυζαντινές εκκλησίες της πόλης όπως οι Άγιοι Ανάργυροι (με τοιχογραφίες του 1575), ο Άγιος Στέφανος (1896), η Παναγία Φανερωμένη (1853), η Αγία Μαρίνα (1766), η Αγία Επίσκεψη (1543), ο Άγιος Δημήτριος (1580), η Αγία Παρασκευή (19ος αιώνας) και ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (14ος αιώνας) καθώς και ο Μητροπολιτικός Ναός Άγιος του Αγίου Νικολάου.
Το τέμενος του Οσμάν Σάχ ή Κουρσούμ τζαμί (Μολυβένιο τζαμί)βρίσκεται στην άκρη της πόλης των Τρικάλων, στον οδό Καρδίτσας νότια των φυλακών και του ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Το τέμενος είναι το μόνο σωζόμενο από τα πολλά οθωμανικά τζαμιά που υπήρχαν κάποτε στην πόλη των Τρικάλων. Ιδρυτής του ήταν ο Osman Sah ή Qara Osman Pasa, γιός του Mustafa Pasa (+932Η=1525/26) που παντρεύτηκε την κόρη του σουλτάνου Σελίμ Α΄(1512-20). Ο Οσμάν Σάχ όταν, μαζί με τη γυναίκα του, βρέθηκε διοικητής στο sancak των Τρικάλων, έχτισε το τέμενος αυτό και το προίκισε με εκατοντάδες αγαθοεργά ιδρύματα. Το τέμενος είναι ένα από τα 79 τζαμιά και το μοναδικό που σώζεται σε ελληνικό έδαφος που έχτισε ο ονομαστός αρχιτέκτονας του 16ου αιώνα Σινάν (Koca mimar Sinan). Η ακριβής χρονολογία ανέγερσης του τζαμιού είναι άγνωστη, αφού δεν διασώθηκε κάποια ιδρυτική επιγραφή. Πιθανολογείται όμως ότι χτίστηκε δέκα χρόνια περίπου πρίν από το θάνατο του Οσμάν Σάχ, ο οποίος τάφηκε στον γειτονικό τουρμπέ (μαυσωλείο) το 1567/8. Χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ληθαίου περιβαλλόταν από τα άλλα ιδρύματα που έχτισε ο Οσμάν Σάχ, όπως το πτωχοκομείο, το σχολείο, ο μεντρεσές, το χάνι κ. ά. Από τα κτίσματα αυτά σήμερα σώζεται μόνο το τέμενος (τζαμί) και ο τουρμπές (μαυσωλείο) στο οποίο ετάφη ο Οσμάν Σάχ. Το τέμενος αποτελείται από μια τετράγωνη αίθουσα προσευχής που καλύπτεται με πελώριο ημισφαιρικό θόλο. Η κατεστραμμένη παλιότερα στοά (revak) στην πρόσοψη, αναστηλώθηκε πρόσφατα. Στη ΒΔ γωνία του τεμένους σώζεται ο ασκεπής μιναρές του. Ο τουρμπές (μαυσωλείο) του Οσμάν Σάχ, στα νότια του τεμένους, είναι ένα οκταγωνικής κάτοψης κτίσμα που καλύπτεται με ημισφαιρικό θόλο. Σήμερα στο εσωτερικό του τουρμπέ φυλάσσονται αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Συντάκτης: Κρυστάλλω Μαντζανά, αρχαιολόγος Πληροφορίες Υπηρεσιακή Μονάδα: Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων Είσοδος ελεύθερη Ώρες Λειτουργίας: 08:30-15:00 Πρόσβαση στο Μνημείο: Με αυτοκίνητο, τρένο ή λεωφορείο και αστική συγκοινωνία, πεζή.
26 locals recommend
Οθωμανικό τέμενος Οσμάν Σαχ - Osman Sah mosque
3 Karditsis
26 locals recommend
Το τέμενος του Οσμάν Σάχ ή Κουρσούμ τζαμί (Μολυβένιο τζαμί)βρίσκεται στην άκρη της πόλης των Τρικάλων, στον οδό Καρδίτσας νότια των φυλακών και του ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Το τέμενος είναι το μόνο σωζόμενο από τα πολλά οθωμανικά τζαμιά που υπήρχαν κάποτε στην πόλη των Τρικάλων. Ιδρυτής του ήταν ο Osman Sah ή Qara Osman Pasa, γιός του Mustafa Pasa (+932Η=1525/26) που παντρεύτηκε την κόρη του σουλτάνου Σελίμ Α΄(1512-20). Ο Οσμάν Σάχ όταν, μαζί με τη γυναίκα του, βρέθηκε διοικητής στο sancak των Τρικάλων, έχτισε το τέμενος αυτό και το προίκισε με εκατοντάδες αγαθοεργά ιδρύματα. Το τέμενος είναι ένα από τα 79 τζαμιά και το μοναδικό που σώζεται σε ελληνικό έδαφος που έχτισε ο ονομαστός αρχιτέκτονας του 16ου αιώνα Σινάν (Koca mimar Sinan). Η ακριβής χρονολογία ανέγερσης του τζαμιού είναι άγνωστη, αφού δεν διασώθηκε κάποια ιδρυτική επιγραφή. Πιθανολογείται όμως ότι χτίστηκε δέκα χρόνια περίπου πρίν από το θάνατο του Οσμάν Σάχ, ο οποίος τάφηκε στον γειτονικό τουρμπέ (μαυσωλείο) το 1567/8. Χτισμένο στις όχθες του ποταμού Ληθαίου περιβαλλόταν από τα άλλα ιδρύματα που έχτισε ο Οσμάν Σάχ, όπως το πτωχοκομείο, το σχολείο, ο μεντρεσές, το χάνι κ. ά. Από τα κτίσματα αυτά σήμερα σώζεται μόνο το τέμενος (τζαμί) και ο τουρμπές (μαυσωλείο) στο οποίο ετάφη ο Οσμάν Σάχ. Το τέμενος αποτελείται από μια τετράγωνη αίθουσα προσευχής που καλύπτεται με πελώριο ημισφαιρικό θόλο. Η κατεστραμμένη παλιότερα στοά (revak) στην πρόσοψη, αναστηλώθηκε πρόσφατα. Στη ΒΔ γωνία του τεμένους σώζεται ο ασκεπής μιναρές του. Ο τουρμπές (μαυσωλείο) του Οσμάν Σάχ, στα νότια του τεμένους, είναι ένα οκταγωνικής κάτοψης κτίσμα που καλύπτεται με ημισφαιρικό θόλο. Σήμερα στο εσωτερικό του τουρμπέ φυλάσσονται αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Συντάκτης: Κρυστάλλω Μαντζανά, αρχαιολόγος Πληροφορίες Υπηρεσιακή Μονάδα: Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων Είσοδος ελεύθερη Ώρες Λειτουργίας: 08:30-15:00 Πρόσβαση στο Μνημείο: Με αυτοκίνητο, τρένο ή λεωφορείο και αστική συγκοινωνία, πεζή.
Μύλος Ματσόπουλου είναι ο πολιτιστικός «πνεύμονας» της πόλης των Τρικάλων. Κατασκευάστηκε το 1884 και σήμερα είναι ιστορικό-βιομηχανικό πάρκο και πολιτιστικό κέντρο. Στεγάζει επίσης τον Δημοτικό Κινηματογράφο, το Δημοτικό Θέατρο και την Πειραματική του Σκηνή, το Δημοτικό Εργαστήρι Ζωγραφικής, τη νέα θεατρική σκηνή «Μηχανουργείο«, την Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων, τον ΣΟΧΤ, το cine cafe και, βεβαίως, τον Μύλο των Ξωτικών. Πλέον θα λειτουργεί ανακαινισμένος και ανανεωμένος, ως Μουσείο Αγροτικής Ζωής. Περισσότερα στην επίσημη ιστοσελίδα
15 locals recommend
Matsopoulos Mill
10 Klinou
15 locals recommend
Μύλος Ματσόπουλου είναι ο πολιτιστικός «πνεύμονας» της πόλης των Τρικάλων. Κατασκευάστηκε το 1884 και σήμερα είναι ιστορικό-βιομηχανικό πάρκο και πολιτιστικό κέντρο. Στεγάζει επίσης τον Δημοτικό Κινηματογράφο, το Δημοτικό Θέατρο και την Πειραματική του Σκηνή, το Δημοτικό Εργαστήρι Ζωγραφικής, τη νέα θεατρική σκηνή «Μηχανουργείο«, την Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων, τον ΣΟΧΤ, το cine cafe και, βεβαίως, τον Μύλο των Ξωτικών. Πλέον θα λειτουργεί ανακαινισμένος και ανανεωμένος, ως Μουσείο Αγροτικής Ζωής. Περισσότερα στην επίσημη ιστοσελίδα
Το 1881 και την ενσωμάτωση των Τρικάλων στην Ελλάδα, η φυγή των  μουσουλμάνων και η οικονομική δυσπραγία, κατέστησαν ανενεργό το εκεί ευρισκόμενο χαμάμ, που χτίστηκε τον 16ο αι.Το 1895 το ελληνικό κράτος ανέγειρε φυλακές. Σύμφωνα με την ιστορικό κ. Μαρούλα ΚλιάφΤο αρχικό κτίριο των φυλακών διέθετε δέκα θαλάμους- πέντε στο ισόγειο και πέντε στον όροφο στον οποίο ανέβαινες με εσωτερική ξύλινη σκάλα- και ένα μικρό νοσοκομείο. Στο μεγάλο προαύλιο, το οποίο περιβαλλόταν από ψηλό μαντρότοιχο, υπήρχε ένα αποχωρητήριο και μια τουλούμπα. Το 1902, επτά μόλις χρόνια από  την ανέγερσή τους,  οι Φυλακές, λόγω κάκιστης συμπεριφοράς των κρατουμένων, είχαν υποστεί μεγάλες φθορές με αποτέλεσμα ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Τοπάνης ν τις χαρακτηρίσει «αι ελεεινότεραι και αθλιέστεραι φυλακαί του κράτους» και να υποσχεθεί την χορήγηση 20.000 δρχ. για να επισκευασθούν. Και συνεχίζει:Η παντελής έλλειψη συντήρησης των φυλακών είχε ως αποτέλεσμα το 1918 οι θάλαμοι του επάνω ορόφου να ευρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Λόγω και των επανειλημμένων προσπαθειών  απόδρασης των φυλακισμένων – άνοιγαν λαγούμια, ξήλωναν πατώματα και έσπαγαν με λοστούς την εσωτερική πόρτα- το κτίριο είχε υποστεί πολλές ζημιές. Το 1923 ο επιθεωρητής των φυλακών Γλυκοφρείδης συνέστησε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης την παροχή πιστώσεως 100.000 δρχ. για την επισκευή των φυλακών. Τον Απρίλιο του 1954 ο σεισμός που  έπληξε  τα Τρίκαλα προκάλεσε στο κτίριο των φυλακών σοβαρότατες ζημιές. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης διέθεσε τότε ένα κονδύλι 500.000 δρχ. και έγινε ριζική ανακαίνιση του κτιρίου, η οποία διήρκησε ως τις αρχές του 1957. Το ανακαινισμένο κτίριο, το οποίο περιλάμβανε οκτώ μεγάλους θαλάμους, επιθεώρησε  τον Δεκέμβριο του 1956 ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Παπακωνσταντίνου. Το συγκρότημα των Φυλακών για πάνω από έναν αιώνα είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της πόλης των Τρικάλων. Εκτός από ποινικές φυλακές χρησιμοποιήθηκε και ως χώρος κράτησης πολιτικών κρατουμένων σε διάφορες φάσεις της πολιτικής ιστορίας της χώρας μας, αλλά και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 2006 οι Φυλακές κλείνουν. Μεταφέρονται σε νέα θέση, στην περιοχή της «Μπαλκούρας», τρία χιλιόμετρα βορείως των Τρικάλων. Παραμένουν ως ποινικές βαρυποινιτών, αλλά πλέον βρίσκονται εκτός του αστικού πολεοδομικού ιστού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει συζήτηση για το τι θα στεγαστεί στον εν λόγω χώρο. Τελικά αποφασίζεται η στέγαση του Κέντρου Ερευνας και Δημιουργίας – μουσείο Τσιτσάνη Και ενώ ξεκίνησαν οι εργασίες, με βάση ολοκληρωμένη μελέτη για την ανάδειξη ολόκληρου του χώρου, με το Τζαμί και την παρακείμενη εκκλησία, δίπλα από τον Ληθαίο ποταμό, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το παλαιό χαμάμ. Επομένως, με νέες μελέτες, προωθήθηκε η υλοποίηση δύο χωριστών αλλά με ένα αποτέλεσμα,  υποέργων: Το ένα είναι το «Προστασία – ανάδειξη στο κτίριο παλαιών φυλακών Τρικάλων» το οποίο υλοποιείται με αυτεπιστασία από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων, ενώ το δεύτερο υποέργο αφορά την «Επανάχρηση κεντρικού κτηρίου παλαιών φυλακών Τρικάλων – Κέντρο Έρευνας Βασίλης Τσιτσάνης», με φορέα υλοποίησης το Δήμο Τρικκαίων. Συνολικός αρχικός προϋπολογισμός, 2.816.109 εκατ. ευρώ Με την ολοκλήρωση του έργου, το κτήριο μετατρέπεται σε έναν αρχαιολογικό χώρο με αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και σε έναν χώρο με αναφορές στους ντόπιους συνθέτες και τραγουδοποιούς στον επάνω όροφο. Οι δύο εκθέσεις θα λειτουργούν ξεχωριστά, και οι δύο μαζί όμως θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τοπικής περιοχής και του τουρισμού της πόλης. Με την ολοκλήρωση των εργασιών στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2016, αποδίδεται στους τρικαλινούς και τους επισκέπτες, ένας χώρος με διαχρονικότητα και πολυπολιτισμικότητα: ένας αμιγώς αρχαιολογικός χώρος με οργανωμένη αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και ένας χώρος με αναφορές στη μουσική δημιουργία τρικαλινών συνθετών στον πάνω όροφο. Επομένως δημιουργούνται ξεχωριστές οντότητες με βελτιωμένες συνθήκες επισκεψιμότητας που  θα συμβάλουν στην τουριστική προβολή της πόλης αλλά και στην ανάπτυξη του τοπικού περιφερειακού χώρου.
39 locals recommend
Κέντρο Έρευνας - Μουσείο Τσιτσάνη
1 Karditsis
39 locals recommend
Το 1881 και την ενσωμάτωση των Τρικάλων στην Ελλάδα, η φυγή των  μουσουλμάνων και η οικονομική δυσπραγία, κατέστησαν ανενεργό το εκεί ευρισκόμενο χαμάμ, που χτίστηκε τον 16ο αι.Το 1895 το ελληνικό κράτος ανέγειρε φυλακές. Σύμφωνα με την ιστορικό κ. Μαρούλα ΚλιάφΤο αρχικό κτίριο των φυλακών διέθετε δέκα θαλάμους- πέντε στο ισόγειο και πέντε στον όροφο στον οποίο ανέβαινες με εσωτερική ξύλινη σκάλα- και ένα μικρό νοσοκομείο. Στο μεγάλο προαύλιο, το οποίο περιβαλλόταν από ψηλό μαντρότοιχο, υπήρχε ένα αποχωρητήριο και μια τουλούμπα. Το 1902, επτά μόλις χρόνια από  την ανέγερσή τους,  οι Φυλακές, λόγω κάκιστης συμπεριφοράς των κρατουμένων, είχαν υποστεί μεγάλες φθορές με αποτέλεσμα ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Τοπάνης ν τις χαρακτηρίσει «αι ελεεινότεραι και αθλιέστεραι φυλακαί του κράτους» και να υποσχεθεί την χορήγηση 20.000 δρχ. για να επισκευασθούν. Και συνεχίζει:Η παντελής έλλειψη συντήρησης των φυλακών είχε ως αποτέλεσμα το 1918 οι θάλαμοι του επάνω ορόφου να ευρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Λόγω και των επανειλημμένων προσπαθειών  απόδρασης των φυλακισμένων – άνοιγαν λαγούμια, ξήλωναν πατώματα και έσπαγαν με λοστούς την εσωτερική πόρτα- το κτίριο είχε υποστεί πολλές ζημιές. Το 1923 ο επιθεωρητής των φυλακών Γλυκοφρείδης συνέστησε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης την παροχή πιστώσεως 100.000 δρχ. για την επισκευή των φυλακών. Τον Απρίλιο του 1954 ο σεισμός που  έπληξε  τα Τρίκαλα προκάλεσε στο κτίριο των φυλακών σοβαρότατες ζημιές. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης διέθεσε τότε ένα κονδύλι 500.000 δρχ. και έγινε ριζική ανακαίνιση του κτιρίου, η οποία διήρκησε ως τις αρχές του 1957. Το ανακαινισμένο κτίριο, το οποίο περιλάμβανε οκτώ μεγάλους θαλάμους, επιθεώρησε  τον Δεκέμβριο του 1956 ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Παπακωνσταντίνου. Το συγκρότημα των Φυλακών για πάνω από έναν αιώνα είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της πόλης των Τρικάλων. Εκτός από ποινικές φυλακές χρησιμοποιήθηκε και ως χώρος κράτησης πολιτικών κρατουμένων σε διάφορες φάσεις της πολιτικής ιστορίας της χώρας μας, αλλά και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 2006 οι Φυλακές κλείνουν. Μεταφέρονται σε νέα θέση, στην περιοχή της «Μπαλκούρας», τρία χιλιόμετρα βορείως των Τρικάλων. Παραμένουν ως ποινικές βαρυποινιτών, αλλά πλέον βρίσκονται εκτός του αστικού πολεοδομικού ιστού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει συζήτηση για το τι θα στεγαστεί στον εν λόγω χώρο. Τελικά αποφασίζεται η στέγαση του Κέντρου Ερευνας και Δημιουργίας – μουσείο Τσιτσάνη Και ενώ ξεκίνησαν οι εργασίες, με βάση ολοκληρωμένη μελέτη για την ανάδειξη ολόκληρου του χώρου, με το Τζαμί και την παρακείμενη εκκλησία, δίπλα από τον Ληθαίο ποταμό, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το παλαιό χαμάμ. Επομένως, με νέες μελέτες, προωθήθηκε η υλοποίηση δύο χωριστών αλλά με ένα αποτέλεσμα,  υποέργων: Το ένα είναι το «Προστασία – ανάδειξη στο κτίριο παλαιών φυλακών Τρικάλων» το οποίο υλοποιείται με αυτεπιστασία από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων, ενώ το δεύτερο υποέργο αφορά την «Επανάχρηση κεντρικού κτηρίου παλαιών φυλακών Τρικάλων – Κέντρο Έρευνας Βασίλης Τσιτσάνης», με φορέα υλοποίησης το Δήμο Τρικκαίων. Συνολικός αρχικός προϋπολογισμός, 2.816.109 εκατ. ευρώ Με την ολοκλήρωση του έργου, το κτήριο μετατρέπεται σε έναν αρχαιολογικό χώρο με αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και σε έναν χώρο με αναφορές στους ντόπιους συνθέτες και τραγουδοποιούς στον επάνω όροφο. Οι δύο εκθέσεις θα λειτουργούν ξεχωριστά, και οι δύο μαζί όμως θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τοπικής περιοχής και του τουρισμού της πόλης. Με την ολοκλήρωση των εργασιών στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2016, αποδίδεται στους τρικαλινούς και τους επισκέπτες, ένας χώρος με διαχρονικότητα και πολυπολιτισμικότητα: ένας αμιγώς αρχαιολογικός χώρος με οργανωμένη αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και ένας χώρος με αναφορές στη μουσική δημιουργία τρικαλινών συνθετών στον πάνω όροφο. Επομένως δημιουργούνται ξεχωριστές οντότητες με βελτιωμένες συνθήκες επισκεψιμότητας που  θα συμβάλουν στην τουριστική προβολή της πόλης αλλά και στην ανάπτυξη του τοπικού περιφερειακού χώρου.
Ορειχάλκινος ανδριάντας του γιατρού-θεού. Είναι στημένο στην νέα γέφυρα του Ληθαίου ποταμού. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Θ. Βασιλόπουλο. Αρχιτέκτων Χαρ. Πασσάς. Στήθηκε από το Δήμο Τρικκαίων, επί δημαρχίας Κ. Δ. Παπαστεργίου τον Δεκέμβριο του 1998, με την ευγενική συνδρομή της Θεμελιοδομής Α.Ε. Φέρει τις επιγραφές: «Στον Ασκληπιό. Τα Τρίκαλα η γενέτειρα πόλη με ευγνωμοσύνη». «Εγώ ο Ασκληπιός, εξ Ιερής Τρίκκης ηκώ. Ευσέβιος ΙΙΙ.14.6». «ΕΤΑΙΡΟΣ Δ’ ΕΣΤΙ ΛΗΘΑΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ Ο ΠΕΡΙ ΤΡΙΚΚΗΝ ΕΦ΄ Ω Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΝΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ. – ΣΤΡΑΒ. ΓΕΩΡΡ. ΧΙV. 647». Π
statue of Asclepius
8 Par. 4
Ορειχάλκινος ανδριάντας του γιατρού-θεού. Είναι στημένο στην νέα γέφυρα του Ληθαίου ποταμού. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Θ. Βασιλόπουλο. Αρχιτέκτων Χαρ. Πασσάς. Στήθηκε από το Δήμο Τρικκαίων, επί δημαρχίας Κ. Δ. Παπαστεργίου τον Δεκέμβριο του 1998, με την ευγενική συνδρομή της Θεμελιοδομής Α.Ε. Φέρει τις επιγραφές: «Στον Ασκληπιό. Τα Τρίκαλα η γενέτειρα πόλη με ευγνωμοσύνη». «Εγώ ο Ασκληπιός, εξ Ιερής Τρίκκης ηκώ. Ευσέβιος ΙΙΙ.14.6». «ΕΤΑΙΡΟΣ Δ’ ΕΣΤΙ ΛΗΘΑΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ Ο ΠΕΡΙ ΤΡΙΚΚΗΝ ΕΦ΄ Ω Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΝΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ. – ΣΤΡΑΒ. ΓΕΩΡΡ. ΧΙV. 647». Π
Η αρχαία Τρίκκη, σημαντική πόλη της θεσσαλικής τετραρχίας της Εστιαιώτιδας, εκτεινόταν ανάμεσα στον ποταμό Ληθαίο που ακόμη και σήμερα διασχίζει τη σύγχρονη ομώνυμη πόλη, και στο λόφο «Κάστρο» όπου πιθανότατα βρισκόταν η αρχαία ακρόπολη. Στην πόλη υπηρχε ένα από τα παλαιότερα Ασκληπιεία για το οποίο ήταν γνωστή η αρχαία Τρίκκη κατά την αρχαιότητα. Η αρχαιότερη γραπτή μνεία της Τρίκκης βρίσκεται στον ομηρικό κατάλογο νηών, όπου αναφέρεται ότι η πόλη συμμετείχε στην εκστρατευτική δύναμη των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο με 30 πλοία και αρχηγούς τους δυο γιους του Ασκληπιού, Μαχάονα καιΠοδαλείριο, οι οποίοι είχαν διδαχτεί από τον πατέρα τους την ιατρική τέχνη. Για τις απαρχές της πόλης των ιστορικών χρόνων τα ανασκαφικά στοιχεία είναι πενιχρά και οι γραπτές πηγές φειδωλές. Η πρωιμότερη βεβαιωμένη ανασκαφικά κατοίκηση του χώρου ανάγεται στην Εποχή του Χαλκού και εντοπίζεται στην περιοχή του σημερινού αρχαιολογικού χώρου των Τρικάλων. Σε δοκιμαστικές τομές βρέθηκε κεραμική που υποδηλώνει ότι τα δυτικά πρανή της αρχαίας ακρόπολης είχαν κατοικηθεί από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3300 π.Χ.) μέχρι και τη μυκηναϊκή εποχή, χωρίς ωστόσο να αποκαλυφτούν αρχιτεκτονικά λείψανα. Κεραμική που βρέθηκε σε δοκιμαστικές τομές υποδεικνύει αδιάλειπτη κατοίκηση από τους πρωτογεωμετρικούς ως και τους κλασικούς χρόνους. Η σύνδεση της πόλης με τον Ασκληπιό – ονομαστό ήταν στην αρχαιότητα το ασκληπιείο της πόλης, «αρχαιότατον και επιφανέστατον» κατά το γεωγράφο του 1ου αι. π.Χ. Στράβωνα – προσέδιδε στην Τρίκκη μια ιδιαίτερη ακτινοβολία στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της αρχαίας πόλης καλύπτεται από την ομώνυμη σύγχρονη πόλη, καθώς η κατοίκηση σε αυτή υπήρξε αδιάλειπτη ως τις μέρες μας. Η αρχαιολογική σκαπάνη άρχισε να φέρνει στο φως και να ανασυνθέτει την εικόνα της αρχαίας Τρίκκης από τα τέλη του 19ου αι., όταν (μετά την ανασκαφή του Ασκληπιείου της Επιδαύρου) κινήθηκε το ενδιαφέρον των ερευνητών για την αποκάλυψη και του εξίσου ονομαστού στην αρχαιότητα Ασκληπιείου της Τρίκκης. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν σταδιακά στο χώρο σε όμορα, ιδιωτικά οικόπεδα από το 1902 ως το 1992 είχαν σωστικό χαρακτήρα και έφεραν στο φως τρία κτήρια πρώϊμων ρωμαϊκών χρόνων και ένα που ανήκει στη βυζαντινή περίοδο.
Αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Τρίκκης
Stefanou Sarafi
Η αρχαία Τρίκκη, σημαντική πόλη της θεσσαλικής τετραρχίας της Εστιαιώτιδας, εκτεινόταν ανάμεσα στον ποταμό Ληθαίο που ακόμη και σήμερα διασχίζει τη σύγχρονη ομώνυμη πόλη, και στο λόφο «Κάστρο» όπου πιθανότατα βρισκόταν η αρχαία ακρόπολη. Στην πόλη υπηρχε ένα από τα παλαιότερα Ασκληπιεία για το οποίο ήταν γνωστή η αρχαία Τρίκκη κατά την αρχαιότητα. Η αρχαιότερη γραπτή μνεία της Τρίκκης βρίσκεται στον ομηρικό κατάλογο νηών, όπου αναφέρεται ότι η πόλη συμμετείχε στην εκστρατευτική δύναμη των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο με 30 πλοία και αρχηγούς τους δυο γιους του Ασκληπιού, Μαχάονα καιΠοδαλείριο, οι οποίοι είχαν διδαχτεί από τον πατέρα τους την ιατρική τέχνη. Για τις απαρχές της πόλης των ιστορικών χρόνων τα ανασκαφικά στοιχεία είναι πενιχρά και οι γραπτές πηγές φειδωλές. Η πρωιμότερη βεβαιωμένη ανασκαφικά κατοίκηση του χώρου ανάγεται στην Εποχή του Χαλκού και εντοπίζεται στην περιοχή του σημερινού αρχαιολογικού χώρου των Τρικάλων. Σε δοκιμαστικές τομές βρέθηκε κεραμική που υποδηλώνει ότι τα δυτικά πρανή της αρχαίας ακρόπολης είχαν κατοικηθεί από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3300 π.Χ.) μέχρι και τη μυκηναϊκή εποχή, χωρίς ωστόσο να αποκαλυφτούν αρχιτεκτονικά λείψανα. Κεραμική που βρέθηκε σε δοκιμαστικές τομές υποδεικνύει αδιάλειπτη κατοίκηση από τους πρωτογεωμετρικούς ως και τους κλασικούς χρόνους. Η σύνδεση της πόλης με τον Ασκληπιό – ονομαστό ήταν στην αρχαιότητα το ασκληπιείο της πόλης, «αρχαιότατον και επιφανέστατον» κατά το γεωγράφο του 1ου αι. π.Χ. Στράβωνα – προσέδιδε στην Τρίκκη μια ιδιαίτερη ακτινοβολία στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της αρχαίας πόλης καλύπτεται από την ομώνυμη σύγχρονη πόλη, καθώς η κατοίκηση σε αυτή υπήρξε αδιάλειπτη ως τις μέρες μας. Η αρχαιολογική σκαπάνη άρχισε να φέρνει στο φως και να ανασυνθέτει την εικόνα της αρχαίας Τρίκκης από τα τέλη του 19ου αι., όταν (μετά την ανασκαφή του Ασκληπιείου της Επιδαύρου) κινήθηκε το ενδιαφέρον των ερευνητών για την αποκάλυψη και του εξίσου ονομαστού στην αρχαιότητα Ασκληπιείου της Τρίκκης. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν σταδιακά στο χώρο σε όμορα, ιδιωτικά οικόπεδα από το 1902 ως το 1992 είχαν σωστικό χαρακτήρα και έφεραν στο φως τρία κτήρια πρώϊμων ρωμαϊκών χρόνων και ένα που ανήκει στη βυζαντινή περίοδο.
Το 1959 στο ισόγειο του Δημαρχείου Τρικάλων, ιδρύθηκε και ξεκίνησε τη λειτουργία της η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων ως Νομικό Πρόσωπο ενώ σήμερα αποτελεί τομέα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Τρικάλων και ξεχωριστό Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ). Το 1992 μεταφέρθηκε σε δικό της χώρο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου. Η συλλογή της καλύπτει όλα τα θεματικά πεδία για κάθε είδος ενδιαφέροντος αλλά και ιστορικές πληροφορίες για την πόλη των Τρικάλων και του Νομού. Ιστοχώρος:http://librarytrikala.wordpress.com
Municipal Library of Trikala
8 Garivaldi
Το 1959 στο ισόγειο του Δημαρχείου Τρικάλων, ιδρύθηκε και ξεκίνησε τη λειτουργία της η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων ως Νομικό Πρόσωπο ενώ σήμερα αποτελεί τομέα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Τρικάλων και ξεχωριστό Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ). Το 1992 μεταφέρθηκε σε δικό της χώρο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου. Η συλλογή της καλύπτει όλα τα θεματικά πεδία για κάθε είδος ενδιαφέροντος αλλά και ιστορικές πληροφορίες για την πόλη των Τρικάλων και του Νομού. Ιστοχώρος:http://librarytrikala.wordpress.com
Δημοτική Φιλαρμονική Τρικάλων με ιστορία 113 και πλέον χρόνια παρουσιάζει στο κοινό την «Συλλογή αντικειμένων, εντύπων, αρχείων και πάσης φύσεως ντοκουμέντων της Δημοτικής Φιλαρμονικής». Η συλλογή αποτελείται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τις αρχές του 1900 έως και σήμερα και απεικονίζει την πορεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής στο πέρασμα των χρόνων. Ακόμη περιλαμβάνει παλιές στολές και μουσικά όργανα, αρχεία, μουσικές παρτιτούρες και ενθυμήματα. Το υλικό της συλλογής που συγκεντρώθηκε, καταγράφηκε και εκτέθηκε τα τελευταία χρόνια, ήταν από την Δημοτική Φιλαρμονική και από δωρεές παλαιών μελών και απογόνων αυτών αλλά και άλλων συμπολιτών μας.
Μουσείο Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων
42 Stefanou Sarafi
Δημοτική Φιλαρμονική Τρικάλων με ιστορία 113 και πλέον χρόνια παρουσιάζει στο κοινό την «Συλλογή αντικειμένων, εντύπων, αρχείων και πάσης φύσεως ντοκουμέντων της Δημοτικής Φιλαρμονικής». Η συλλογή αποτελείται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τις αρχές του 1900 έως και σήμερα και απεικονίζει την πορεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής στο πέρασμα των χρόνων. Ακόμη περιλαμβάνει παλιές στολές και μουσικά όργανα, αρχεία, μουσικές παρτιτούρες και ενθυμήματα. Το υλικό της συλλογής που συγκεντρώθηκε, καταγράφηκε και εκτέθηκε τα τελευταία χρόνια, ήταν από την Δημοτική Φιλαρμονική και από δωρεές παλαιών μελών και απογόνων αυτών αλλά και άλλων συμπολιτών μας.
Στεγάζεται μόνιμα στο Καστρακίδειο Ίδρυμα της Ιεράς Μητρόπολης Τρίκκης & Σταγών, Καποδιστρίου 13. Ώρες επισκέψεων κοινού: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή από 09:00 έως 14:00 Πληροφορίες: ΔΙΑΜ Η πρώτη συλλογή του αποτέλεσε πόνημα της πολύχρονης συλλεκτικής προσπάθειας του αείμνηστου Βασίλειου Πελίγκου, Καθηγητή Φυσικής Αγωγής. Στη συνέχεια εντάχθηκαν πρωτογενή αρχεία, όπως του ιστορικού Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων και του Καθηγητή Ιατρικής Σπυρίδωνα Μπονώτη, προσωπικά αντικείμενα επιφανών παλιών και νέων αθλητών, όπως του Αβράμη Δημήτρη, του Βάσκου Στέλιου, του Γεωργαλή Δημήτρη, του Γιώρα Βάϊου, του Ιακωβάκη Περικλή, του Κοντονάσιου Ιωάννη, των Κουτσιούμπα Γεώργιου και Ξενοφώντα, του Λυγάτσικα Γεώργιου, της Μιχολίτση Παρασκευής, του Παταβούκα Κώστα, της Πράππα Ιωάννας, του Ρεντζιά Ευθύμιου, του Σαμολαδά Γ., του Σιδέρη Βασιλείου, του Σούλα Δημήτρη, του Σούλιου Νίκου, του Στέφου Αλέξανδρου, του Τσιάνου Γεώργιου – Ιωάννη, του Τσιαντούλα Ιωάννη κ.α., συλλόγων της πόλης, όπως της ΑΕΤ «Κρόνος», του ΑΚΟΤ, του Α.Μ. «Ίκαροι», τoυ Α.Ο. «Ερμής», του Α.Ο.Τρίκαλα, του ΑΣΕΤ, του Α.Σ. Τρικάλων , της Α.Σ. «Τρίκκη», του ΓΑΣ «Ζεύς», του ΓΑΣ «ΦΙΚΟΣ», της ΜΟΛΕΤ, του ΠΑΣ «Τρίκκη», του Σύλλογος «Αθλητισμός για Όλους», του Σ.Ε.Α.Γ. Τρικάλων, του Σ.Ο.Χ.Τ., του Σ.Π.ΟΡ.Τ, του Σύνδεσμου παλαίμαχων ποδοσφαιριστών κ.α.,. Η έκθεση, αντλώντας στοιχεία από ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο και μια πλούσια συλλογή τεκμηρίων, αναπτύσσεται στους δυο ορόφους του μουσείου. Η δομή της είναι θεματική, με αντικείμενα που με τη φυσική τους παρουσία ιστορούν τη λαμπρή διαδρομή του τρικαλινού αθλητισμού από το 1896 έως και σήμερα. Στο ισόγειο παρουσιάζονται οι ενότητες: «Πρωτεργάτες του αθλητισμού των Τρικάλων», «Παλιοί και νέοι τρικαλινοί αθλητές», όπως ο Χρήστος Παπανικολάου, η Σοφία Σακοράφα, οι αείμνηστοι Γιώργος Τσιάντας και Βαγγέλης Σκούρας κ.α., «Ορειβασία – Χιονοδρομία». Στον α΄όροφο παρουσιάζονται οι ενότητες: «Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες», «Παγκόσμιος αθλητισμός – Έλληνες και Ξένοι πρωταθλητές», «Αίθουσα Τροπαίων του Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων», «Αίθουσα Πελίγκου», «Αίθουσα Μπονώτη», «Αίθουσα Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού». Σκοπός του μουσείου είναι η διάσωση, η προστασία και η προβολή των ιστορικών τεκμηρίων της αθλητικής κληρονομιάς των Τρικάλων και εν γένει της ανάδειξης της πολιτιστικής και επιστημονικής αξίας του αθλητισμού. Το μουσείο επιδιώκει την επίτευξη των στόχων του μέσα από τον εμπλουτισμό των συλλογών και των αρχείων του, την επιμελημένη διαφύλαξή τους, τη διεθνώς προτυποποιημένη τεκμηρίωσή τους, την εκπόνηση εργαλείων έρευνας, την ποικίλη παραγωγή δράσεων κ.α., όπως οφείλει να πράττει ένα σύγχρονο μουσείο στην υπηρεσία της κοινωνίας.
Municipal Historical Museum Sports
13 Kapodistriou
Στεγάζεται μόνιμα στο Καστρακίδειο Ίδρυμα της Ιεράς Μητρόπολης Τρίκκης & Σταγών, Καποδιστρίου 13. Ώρες επισκέψεων κοινού: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή από 09:00 έως 14:00 Πληροφορίες: ΔΙΑΜ Η πρώτη συλλογή του αποτέλεσε πόνημα της πολύχρονης συλλεκτικής προσπάθειας του αείμνηστου Βασίλειου Πελίγκου, Καθηγητή Φυσικής Αγωγής. Στη συνέχεια εντάχθηκαν πρωτογενή αρχεία, όπως του ιστορικού Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων και του Καθηγητή Ιατρικής Σπυρίδωνα Μπονώτη, προσωπικά αντικείμενα επιφανών παλιών και νέων αθλητών, όπως του Αβράμη Δημήτρη, του Βάσκου Στέλιου, του Γεωργαλή Δημήτρη, του Γιώρα Βάϊου, του Ιακωβάκη Περικλή, του Κοντονάσιου Ιωάννη, των Κουτσιούμπα Γεώργιου και Ξενοφώντα, του Λυγάτσικα Γεώργιου, της Μιχολίτση Παρασκευής, του Παταβούκα Κώστα, της Πράππα Ιωάννας, του Ρεντζιά Ευθύμιου, του Σαμολαδά Γ., του Σιδέρη Βασιλείου, του Σούλα Δημήτρη, του Σούλιου Νίκου, του Στέφου Αλέξανδρου, του Τσιάνου Γεώργιου – Ιωάννη, του Τσιαντούλα Ιωάννη κ.α., συλλόγων της πόλης, όπως της ΑΕΤ «Κρόνος», του ΑΚΟΤ, του Α.Μ. «Ίκαροι», τoυ Α.Ο. «Ερμής», του Α.Ο.Τρίκαλα, του ΑΣΕΤ, του Α.Σ. Τρικάλων , της Α.Σ. «Τρίκκη», του ΓΑΣ «Ζεύς», του ΓΑΣ «ΦΙΚΟΣ», της ΜΟΛΕΤ, του ΠΑΣ «Τρίκκη», του Σύλλογος «Αθλητισμός για Όλους», του Σ.Ε.Α.Γ. Τρικάλων, του Σ.Ο.Χ.Τ., του Σ.Π.ΟΡ.Τ, του Σύνδεσμου παλαίμαχων ποδοσφαιριστών κ.α.,. Η έκθεση, αντλώντας στοιχεία από ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο και μια πλούσια συλλογή τεκμηρίων, αναπτύσσεται στους δυο ορόφους του μουσείου. Η δομή της είναι θεματική, με αντικείμενα που με τη φυσική τους παρουσία ιστορούν τη λαμπρή διαδρομή του τρικαλινού αθλητισμού από το 1896 έως και σήμερα. Στο ισόγειο παρουσιάζονται οι ενότητες: «Πρωτεργάτες του αθλητισμού των Τρικάλων», «Παλιοί και νέοι τρικαλινοί αθλητές», όπως ο Χρήστος Παπανικολάου, η Σοφία Σακοράφα, οι αείμνηστοι Γιώργος Τσιάντας και Βαγγέλης Σκούρας κ.α., «Ορειβασία – Χιονοδρομία». Στον α΄όροφο παρουσιάζονται οι ενότητες: «Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες», «Παγκόσμιος αθλητισμός – Έλληνες και Ξένοι πρωταθλητές», «Αίθουσα Τροπαίων του Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων», «Αίθουσα Πελίγκου», «Αίθουσα Μπονώτη», «Αίθουσα Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού». Σκοπός του μουσείου είναι η διάσωση, η προστασία και η προβολή των ιστορικών τεκμηρίων της αθλητικής κληρονομιάς των Τρικάλων και εν γένει της ανάδειξης της πολιτιστικής και επιστημονικής αξίας του αθλητισμού. Το μουσείο επιδιώκει την επίτευξη των στόχων του μέσα από τον εμπλουτισμό των συλλογών και των αρχείων του, την επιμελημένη διαφύλαξή τους, τη διεθνώς προτυποποιημένη τεκμηρίωσή τους, την εκπόνηση εργαλείων έρευνας, την ποικίλη παραγωγή δράσεων κ.α., όπως οφείλει να πράττει ένα σύγχρονο μουσείο στην υπηρεσία της κοινωνίας.
Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο Γαριβάλδη 624310 76613 Ιδρύθηκε το 1991 και λειτουργεί στην οδό Γαριβάλδη 6 (κλειστό προσωρινά). Εκτίθενται αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λαϊκής τέχνης, ενδυμασίες, εργαλεία παραδοσιακών επαγγελμάτων από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 20ού. Στη συλλογή, επίσης, περιλαμβάνονται φωτογραφίες και έντυπα της ίδιας περίοδου, ενώ το μουσείο, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Λαογραφικού Μουσείου, διοργανώνει εκδηλώσεις και αναβιώσεις παραδοσιακών εθίμων.
Garivaldi 6
6 Garivaldi
Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο Γαριβάλδη 624310 76613 Ιδρύθηκε το 1991 και λειτουργεί στην οδό Γαριβάλδη 6 (κλειστό προσωρινά). Εκτίθενται αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λαϊκής τέχνης, ενδυμασίες, εργαλεία παραδοσιακών επαγγελμάτων από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 20ού. Στη συλλογή, επίσης, περιλαμβάνονται φωτογραφίες και έντυπα της ίδιας περίοδου, ενώ το μουσείο, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Λαογραφικού Μουσείου, διοργανώνει εκδηλώσεις και αναβιώσεις παραδοσιακών εθίμων.
Πέτρινο κτίσμα της τουρκοκρατίας, στο οποίο στεγαζόταν το τούρκικο διοικητήριο. Από το 1915 στεγάζονται τα δικαστήρια της πόλεως.
Dikastiko Megaro Trikalon
Πέτρινο κτίσμα της τουρκοκρατίας, στο οποίο στεγαζόταν το τούρκικο διοικητήριο. Από το 1915 στεγάζονται τα δικαστήρια της πόλεως.
Προφήτης Ηλίας24310 76658, 24310 76618 Ο χώρος του Ζωολογικού Κήπου Τρικάλων εκτείνεται μέσα σε ένα καταπράσινο φυσικό τοπίο. Μια αξέχαστη εμπειρία για τον επισκέπτη θα μείνει η βόλτα του στο λόφο του Προφήτη Ηλία, στο Φρούριο, όπου βρίσκεται και ο Ζωολογικός Κήπος της πόλης. Ο Ζωολογικός Κήπος λειτουργεί καθημερινά: Δευτέρα: από 8:30π.μ. έως 2:30μ.μ. Τρίτη-Παρασκευή: από 8:30π.μ. έως 2:30μ.μ. και από 5:00μ.μ. έως 8:30μ.μ. Σαββατοκύριακο: από 10:30π.μ. έως 2:30μ.μ. και από 4:30μ.μ. έως 8:30μ.μ. Τηλεφωνικός Κατάλογος
10 locals recommend
Zoo Trikala
7 Ellinikou Stratou
10 locals recommend
Προφήτης Ηλίας24310 76658, 24310 76618 Ο χώρος του Ζωολογικού Κήπου Τρικάλων εκτείνεται μέσα σε ένα καταπράσινο φυσικό τοπίο. Μια αξέχαστη εμπειρία για τον επισκέπτη θα μείνει η βόλτα του στο λόφο του Προφήτη Ηλία, στο Φρούριο, όπου βρίσκεται και ο Ζωολογικός Κήπος της πόλης. Ο Ζωολογικός Κήπος λειτουργεί καθημερινά: Δευτέρα: από 8:30π.μ. έως 2:30μ.μ. Τρίτη-Παρασκευή: από 8:30π.μ. έως 2:30μ.μ. και από 5:00μ.μ. έως 8:30μ.μ. Σαββατοκύριακο: από 10:30π.μ. έως 2:30μ.μ. και από 4:30μ.μ. έως 8:30μ.μ. Τηλεφωνικός Κατάλογος
Ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής και μια συμβολικής αξίας γέφυρα. Η κεντρική πεζογέφυρα των Τρικάλων αποτελεί το βασικό συνδετήριο σημείο της πόλης, ενώνοντας τους τρικαλινούς, αποτελώντας το σημείο αναφοράς, λειτουργώντας ως σημείο ενότητας. Από τα τέλη του 1888, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της, η γέφυρα ήταν το σήμα κατατεθέν, ακριβώς επειδή ήταν η μία, η μεγάλη, η κεντρική γέφυρα. Γάλλοι μηχανικοί, από την εταιρεία που κατασκεύαζε τον Σιδηρόδρομο Θεσσαλίας, επιμελήθηκαν τον σχεδιασμό, τη μελέτη και την κατασκευή, κατά τα φαινόμενα εμπνευσμένοι από σχέδια γεφυρών που βρίσκονται στον Σηκουάνα. Τα μεταλλικά στοιχεία  μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία. Στο μέσον της διαδρομής του ενός από τους δύο άξονες της πόλης, του άξονα Βορρά – Νότου, η γέφυρα συνέδεσε την παλιά με τη νέα πόλη. Έχοντας ήδη 7 χρόνια ενταγμένα στο νέο ελληνικό κράτος (21 Αυγούστου 1881), τα Τρίκαλα άρχιζαν να διαμορφώνουν μια νέα οπτική, με βάση μια νέα προοπτική. Σε οικονομικό επίπεδο, η πόλη αποτελούσε – και αποτελεί – αγροτικό και εμπορικό δρόμο, χώρο παραγωγής αγροτικών προϊόντων και κομβικό σημείο τετραπλού άξονα: Γιάννενα – Λάρισα, Λαμία – Γρεβενά. Εξάλλου, η πόλη των Τρικάλων αποτελούσε δυτικό και βόρειο άκρο προγεφύρωμα ενάντια στα αρματολίκια Ασπροποτάμου, Αγράφων και Χασίων στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Από το 1881 και εντεύθεν, αυτός ο ρόλος επισήμως άλλαξε (παρότι είχε μειωθεί ήδη η σημασία του από τα μέσα του 18ου αιώνα, με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του σαντζακίου Θεσσαλίας, από τα Τρίκαλα στη Λάρισα). Πλέον, τα Τρίκαλα είναι ο κύριος εμπορικός δρόμος, κύριος δρόμος σύνδεσης τεσσάρων (σημερινών) περιφερειών: Θεσσαλίας, Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας, δυτική Μακεδονίας. Ο αυξημένος αυτός ρόλος αποτυπώθηκε σταδιακά μέχρι τις μέρες μας. Τότε, όμως, ήταν η κεντρική γέφυρα που σε μικρογραφία αναπαριστούσε τη σύνδεση αυτή. Ενωνε την παλιά (βόρεια) πόλη, με τη νέα (νότια) πλευρά της. Η γέφυρα δίνει την αίσθηση της αέρινης κατασκευής και ταυτοχρόνως στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Το 1941 γλίτωσε από την ανατίναξη που επεχείρησαν τα υποχωρούντα βρετανικά στρατεύματα. Το 1996 ανακηρύχθηκε ως  ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Το 1997  πεζοδρομήθηκε, αποτελώντας σημείο αναφοράς με τη νέα της όψη. Το 2015 ανακαινίστηκε, με χορηγία της ΤΥΡΑΣ Α.Ε., ενώ τοποθετήθηκε αρχιτεκτονικός φωτισμός. Η πρωτοτυπία της πλέον έγκειται στη λειτουργία της, καθώς χρησιμοποιείται ως πλατεία,  ως σημείο ξεκούρασης, ως τόπος συνάντησης της νεολαίας. Είναι πόλος έλξης τρικαλινών και επισκεπτών, καθώς «επικοινωνεί» με το υγρό στοιχείο και συνομιλεί με τον Ασκληπιό, που ατενίζει την πόλη
15 locals recommend
Central Bridge
Asklipiou
15 locals recommend
Ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής και μια συμβολικής αξίας γέφυρα. Η κεντρική πεζογέφυρα των Τρικάλων αποτελεί το βασικό συνδετήριο σημείο της πόλης, ενώνοντας τους τρικαλινούς, αποτελώντας το σημείο αναφοράς, λειτουργώντας ως σημείο ενότητας. Από τα τέλη του 1888, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της, η γέφυρα ήταν το σήμα κατατεθέν, ακριβώς επειδή ήταν η μία, η μεγάλη, η κεντρική γέφυρα. Γάλλοι μηχανικοί, από την εταιρεία που κατασκεύαζε τον Σιδηρόδρομο Θεσσαλίας, επιμελήθηκαν τον σχεδιασμό, τη μελέτη και την κατασκευή, κατά τα φαινόμενα εμπνευσμένοι από σχέδια γεφυρών που βρίσκονται στον Σηκουάνα. Τα μεταλλικά στοιχεία  μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία. Στο μέσον της διαδρομής του ενός από τους δύο άξονες της πόλης, του άξονα Βορρά – Νότου, η γέφυρα συνέδεσε την παλιά με τη νέα πόλη. Έχοντας ήδη 7 χρόνια ενταγμένα στο νέο ελληνικό κράτος (21 Αυγούστου 1881), τα Τρίκαλα άρχιζαν να διαμορφώνουν μια νέα οπτική, με βάση μια νέα προοπτική. Σε οικονομικό επίπεδο, η πόλη αποτελούσε – και αποτελεί – αγροτικό και εμπορικό δρόμο, χώρο παραγωγής αγροτικών προϊόντων και κομβικό σημείο τετραπλού άξονα: Γιάννενα – Λάρισα, Λαμία – Γρεβενά. Εξάλλου, η πόλη των Τρικάλων αποτελούσε δυτικό και βόρειο άκρο προγεφύρωμα ενάντια στα αρματολίκια Ασπροποτάμου, Αγράφων και Χασίων στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Από το 1881 και εντεύθεν, αυτός ο ρόλος επισήμως άλλαξε (παρότι είχε μειωθεί ήδη η σημασία του από τα μέσα του 18ου αιώνα, με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του σαντζακίου Θεσσαλίας, από τα Τρίκαλα στη Λάρισα). Πλέον, τα Τρίκαλα είναι ο κύριος εμπορικός δρόμος, κύριος δρόμος σύνδεσης τεσσάρων (σημερινών) περιφερειών: Θεσσαλίας, Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας, δυτική Μακεδονίας. Ο αυξημένος αυτός ρόλος αποτυπώθηκε σταδιακά μέχρι τις μέρες μας. Τότε, όμως, ήταν η κεντρική γέφυρα που σε μικρογραφία αναπαριστούσε τη σύνδεση αυτή. Ενωνε την παλιά (βόρεια) πόλη, με τη νέα (νότια) πλευρά της. Η γέφυρα δίνει την αίσθηση της αέρινης κατασκευής και ταυτοχρόνως στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Το 1941 γλίτωσε από την ανατίναξη που επεχείρησαν τα υποχωρούντα βρετανικά στρατεύματα. Το 1996 ανακηρύχθηκε ως  ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Το 1997  πεζοδρομήθηκε, αποτελώντας σημείο αναφοράς με τη νέα της όψη. Το 2015 ανακαινίστηκε, με χορηγία της ΤΥΡΑΣ Α.Ε., ενώ τοποθετήθηκε αρχιτεκτονικός φωτισμός. Η πρωτοτυπία της πλέον έγκειται στη λειτουργία της, καθώς χρησιμοποιείται ως πλατεία,  ως σημείο ξεκούρασης, ως τόπος συνάντησης της νεολαίας. Είναι πόλος έλξης τρικαλινών και επισκεπτών, καθώς «επικοινωνεί» με το υγρό στοιχείο και συνομιλεί με τον Ασκληπιό, που ατενίζει την πόλη 
Κέντρο ιστορίας και πολιτισμού εταιρείας στα παλαιά Κλιαφα Ψυγεία-Παγοποιεία Κλιάφα και λειτουργεί ως μουσείο της εταιρίας, αλλά και ως μουσείο της πόλης των Τρικάλων. Πέρα από τις ενότητες τις σχετικές με την ιστορία της πόλης και της εταιρείας, στεγάζει επίσης παραδοσιακό τυπογραφείο, παλιό φαρμακείο, καθώς και παιδική και εφηβική βιβλιοθήκη με 6.000 τίτλους, πολυμέσα και χώρο ειδικά διαμορφωμένο για την αφήγηση παραμυθιών.
Omirou & Themistokleous
Κέντρο ιστορίας και πολιτισμού εταιρείας στα παλαιά Κλιαφα Ψυγεία-Παγοποιεία Κλιάφα και λειτουργεί ως μουσείο της εταιρίας, αλλά και ως μουσείο της πόλης των Τρικάλων. Πέρα από τις ενότητες τις σχετικές με την ιστορία της πόλης και της εταιρείας, στεγάζει επίσης παραδοσιακό τυπογραφείο, παλιό φαρμακείο, καθώς και παιδική και εφηβική βιβλιοθήκη με 6.000 τίτλους, πολυμέσα και χώρο ειδικά διαμορφωμένο για την αφήγηση παραμυθιών.
κτήριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού, που βρίσκεται στο τέρμα της οδού Ασκληπιού. Την κατασκευή του κτιρίου την ανέλαβε το 1886 η γαλλική κατασκευαστική εταιρεία του δικτύου των σιδηροδρόμων την εποχή της κυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη.
Sidirodromikos Stathmos Trikalon
κτήριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού, που βρίσκεται στο τέρμα της οδού Ασκληπιού. Την κατασκευή του κτιρίου την ανέλαβε το 1886 η γαλλική κατασκευαστική εταιρεία του δικτύου των σιδηροδρόμων την εποχή της κυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη.
Ληθαίος ποταμός είναι το στολίδι των Τρικάλων. Πρόκειται για τον μοναδικό τέτοιας έκτασης και μήκους ποταμό που διέρχεται από το κέντρο ελληνικής πόλης. Οπως αναφέρει ο Στράβων: «Έτερος δ’ εστί Ληθαίος ποταμός ο περί Τρίκκην εφ’ω ο Ασκληπιός γεννηθήναι λέγεται» (Στράβων, ΧΙV 647). Ο ποταμός καθαρίστηκε το 2015 σε όλο το μήκος της κοίτης του, που διέρχεται από τον πολεοδομικό ιστό των Τρικάλων. Ετσι, είναι πλέον προσβάσιμος σε όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες και ο Δήμος Τρικκαίων ολοκληρώνει ένα σχέδιο ανάδειξης και προσβασιμότητας, με στόχο την ενοποίηση του ποταμού με τον πολίτη. Ο Ληθαίος την πόλη, η οποία οφείλει ένα μεγάλο μέρος του φυσικού κάλλους της στο γραφικό αυτό ποταμό. Ομως, το 1907, αυτή η στενή σχέση πόλης – ποταμού ήταν μοιραία. Λόγω πλημμύρας, που προκάλεσε η καταιγίδα μετά από παρατεταμένη ανομβρία, πάνω από 150 τρικαλινοί πνίγηκαν, περίπου 1.200 σπίτια καταστράφηκαν και περίπου 6.000 τρικαλινοι έμειναν άστεγοι, στην πιο καταστροφική – καταγεγραμμένη – πλημμύρα (στοιχεία εδώ και εδώ). Στενά δεμένα με το υγρό στοιχείο από τηναρχαιότητα τα Τρίκαλα χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη του ποταμού αυτού, που αποτελεί το κυριότερο αξιοθέατό τους. Δεδομένου ότι χωρίζει την πόλη στα δύο, οι όχθες του συνδέονται με δεκατρείς γέφυρες, μισές από τις οποίες χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από πεζούς Ο Γάλλος περιηγητής Leon Heuzey που επισκέφτηκε τη Θεσσαλία το 1858 έγραφε: «Μπαίνοντας στα Τρίκαλα ο ποταμός με τα πολλά γεφύρια και περάσματα, κάτω από τεράστια πλατάνια, με το φλογερό ήλιο να πλανιέται πάνω από τούτη τη δροσιά, γίνεται όλο και πιο γραφικός.» Τα γεφύρια μνημονεύει και ο Νικόλαος Σχινάς 30 χρόνια αργότερα λέγοντας: Υπάρχουν έξι λίθινες γέφυρες που συντελούν στην επικοινωνία των κατοίκων των δυο οχθών μαζί με άλλα ξύλινα που τοποθετούν προσωρινά και παρασύρονται τον χειμώνα. Οι όχθες του παλιά ήταν γεμάτες πλατάνια και λεύκες. Υπήρχαν εξοχικά καφενεία, που για καρέκλες είχαν ντιβάνια. Εκεί καθόταν οι Τούρκοι και κάπνιζαν τον ναργιλέ τους, απολαμβάνοντας τη δροσιά. Τα Τρίκαλα ανέκαθεν ήταν ένας τόπος προνομιακός με πολλές πηγές, βρύσες και αργότερα αρτεσιανά. Ονομαστές ήταν οι βρύσες κατά μήκος της κοίτης, από όπου οι κάτοικοι προμηθεύονταν καθαρό και δροσερό νερό. Εδώ έπλεναν και τα ρούχα τους. Στο βιβλίο της Έφης Γουγουλάκη «Περίπατοι στα Τρίκαλα του χθες και του σήμερα», μέσα από τις παιδικές αναμνήσεις της συγγραφέως, εντυπωσιάζουν κάποιες χαρακτηριστικές εικόνες από την προπολεμική ζωή στο κέντρο της πόλης: …οι γυναίκες στις όχθες του ποταμού συνέχιζαν να πλένουν τα χρωματιστά μάλλινα στρωσίδια με τη βοήθεια του ξύλινου κόπανου. Γκαπ – γκουπ, οι χτύποι τους ρυθμικοί αντηχούσαν ως μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Έπειτα έπεφτε ο ήλιος και όλα γαλήνευαν. Διπλωμένες οι γυναίκες στα δυο, κάτω από το βάρος του ασήκωτου φορτίου από τα βρεγμένα μάλλινα στη ράχη τους γύριζαν αργοπερπατώντας στα σπίτια τους…. Παλιότερα, το νερό του ποταμού χρησιμοποιούνταν και για ύδρευση, ενώ σε κάποια σημεία του πραγματοποιούνταν αμμοληψίες. Ο Ληθαίος είχε πλούσια ποτάμια πανίδα με τις περισσότερες ίσως μπριάνες από τα άλλα ποτάμια, καθώς επίσης λαυράκια, κεφαλόπουλα, γλήνους, βίδρες, ακόμη και χέλια, καβούρια και καραβίδες. Σήμερα, αμμοληψίες γίνονται μόνο στον Πηνειό, ενώ το νερό του Ληθαίου χρησιμοποιείται αποκλειστικά για άρδευση. Μεταπολεμικά, ο Ληθαίος εμφανίζεται με απογυμνωμένες όχθες και χωρίς ναέχει απομείνει κανένα από τα πέτρινα γεφύρια του. Ωστόσο, σε κάποια σημεία τουέχει πραγματοποιηθεί διαπλάτυνση και εκβάθυνση της κοίτης του. Η δενδροφύτευση με λεύκες γίνεται γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Μετά από μια δεκαετία αρχίζουν ουσιαστικότερα έργα αισθητικής διαμόρφωσης, με το χτίσιμο πέτρινων τοιχίων στα πρανή της κεντρικής γέφυρας και με την κατασκευή ενός μικρού φράγματος με κρυφό φωτισμό και πίδακες. Το 1979 αποφασίζεται η κοπή των λευκών,μετά από έντονα παράπονα κατοίκων για την ενοχλητική παρουσία που προκαλούσε το χνούδι τους σε όλη την πόλη, κυρίως κατά την περίοδο της ανθοφορίας τους,την άνοιξη. Στη θέση τους φυτεύτηκαν τα καναδέζικα πλατάνια, που και σήμερααποτελούν τον βασικό πνεύμονα πρασίνου στο κέντρο της πόλης. (Πηγή: Ληθαίος, το ποτάμι της πόλης μαςΚΠΕ Τρικκαίων) Αλλα στοιχεία εδώ Αναλυτικά θέματα για τη διαμόρφωση του ποταμού με ιστορικά στοιχεία εδώ Πλούσιο φωτογραφικό υλικό εδώ Η Κεντρική Γέφυρα, ενώνει την κεντρική πλατεία με τον πεζόδρομο της Ασκληπιού, κατασκευασμένη το 1888 από Γάλλο
12 locals recommend
Litheos Potamos
12 locals recommend
Ληθαίος ποταμός είναι το στολίδι των Τρικάλων. Πρόκειται για τον μοναδικό τέτοιας έκτασης και μήκους ποταμό που διέρχεται από το κέντρο ελληνικής πόλης. Οπως αναφέρει ο Στράβων: «Έτερος δ’ εστί Ληθαίος ποταμός ο περί Τρίκκην εφ’ω ο Ασκληπιός γεννηθήναι λέγεται» (Στράβων, ΧΙV 647). Ο ποταμός καθαρίστηκε το 2015 σε όλο το μήκος της κοίτης του, που διέρχεται από τον πολεοδομικό ιστό των Τρικάλων. Ετσι, είναι πλέον προσβάσιμος σε όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες και ο Δήμος Τρικκαίων ολοκληρώνει ένα σχέδιο ανάδειξης και προσβασιμότητας, με στόχο την ενοποίηση του ποταμού με τον πολίτη. Ο Ληθαίος την πόλη, η οποία οφείλει ένα μεγάλο μέρος του φυσικού κάλλους της στο γραφικό αυτό ποταμό. Ομως, το 1907, αυτή η στενή σχέση πόλης – ποταμού ήταν μοιραία. Λόγω πλημμύρας, που προκάλεσε η καταιγίδα μετά από παρατεταμένη ανομβρία, πάνω από 150 τρικαλινοί πνίγηκαν, περίπου 1.200 σπίτια καταστράφηκαν και περίπου 6.000 τρικαλινοι έμειναν άστεγοι, στην πιο καταστροφική – καταγεγραμμένη – πλημμύρα (στοιχεία εδώ και εδώ). Στενά δεμένα με το υγρό στοιχείο από τηναρχαιότητα τα Τρίκαλα χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη του ποταμού αυτού, που αποτελεί το κυριότερο αξιοθέατό τους. Δεδομένου ότι χωρίζει την πόλη στα δύο, οι όχθες του συνδέονται με δεκατρείς γέφυρες, μισές από τις οποίες χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από πεζούς Ο Γάλλος περιηγητής Leon Heuzey που επισκέφτηκε τη Θεσσαλία το 1858 έγραφε: «Μπαίνοντας στα Τρίκαλα ο ποταμός με τα πολλά γεφύρια και περάσματα, κάτω από τεράστια πλατάνια, με το φλογερό ήλιο να πλανιέται πάνω από τούτη τη δροσιά, γίνεται όλο και πιο γραφικός.» Τα γεφύρια μνημονεύει και ο Νικόλαος Σχινάς 30 χρόνια αργότερα λέγοντας: Υπάρχουν έξι λίθινες γέφυρες που συντελούν στην επικοινωνία των κατοίκων των δυο οχθών μαζί με άλλα ξύλινα που τοποθετούν προσωρινά και παρασύρονται τον χειμώνα. Οι όχθες του παλιά ήταν γεμάτες πλατάνια και λεύκες. Υπήρχαν εξοχικά καφενεία, που για καρέκλες είχαν ντιβάνια. Εκεί καθόταν οι Τούρκοι και κάπνιζαν τον ναργιλέ τους, απολαμβάνοντας τη δροσιά. Τα Τρίκαλα ανέκαθεν ήταν ένας τόπος προνομιακός με πολλές πηγές, βρύσες και αργότερα αρτεσιανά. Ονομαστές ήταν οι βρύσες κατά μήκος της κοίτης, από όπου οι κάτοικοι προμηθεύονταν καθαρό και δροσερό νερό. Εδώ έπλεναν και τα ρούχα τους. Στο βιβλίο της Έφης Γουγουλάκη «Περίπατοι στα Τρίκαλα του χθες και του σήμερα», μέσα από τις παιδικές αναμνήσεις της συγγραφέως, εντυπωσιάζουν κάποιες χαρακτηριστικές εικόνες από την προπολεμική ζωή στο κέντρο της πόλης: …οι γυναίκες στις όχθες του ποταμού συνέχιζαν να πλένουν τα χρωματιστά μάλλινα στρωσίδια με τη βοήθεια του ξύλινου κόπανου. Γκαπ – γκουπ, οι χτύποι τους ρυθμικοί αντηχούσαν ως μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Έπειτα έπεφτε ο ήλιος και όλα γαλήνευαν. Διπλωμένες οι γυναίκες στα δυο, κάτω από το βάρος του ασήκωτου φορτίου από τα βρεγμένα μάλλινα στη ράχη τους γύριζαν αργοπερπατώντας στα σπίτια τους…. Παλιότερα, το νερό του ποταμού χρησιμοποιούνταν και για ύδρευση, ενώ σε κάποια σημεία του πραγματοποιούνταν αμμοληψίες. Ο Ληθαίος είχε πλούσια ποτάμια πανίδα με τις περισσότερες ίσως μπριάνες από τα άλλα ποτάμια, καθώς επίσης λαυράκια, κεφαλόπουλα, γλήνους, βίδρες, ακόμη και χέλια, καβούρια και καραβίδες. Σήμερα, αμμοληψίες γίνονται μόνο στον Πηνειό, ενώ το νερό του Ληθαίου χρησιμοποιείται αποκλειστικά για άρδευση. Μεταπολεμικά, ο Ληθαίος εμφανίζεται με απογυμνωμένες όχθες και χωρίς ναέχει απομείνει κανένα από τα πέτρινα γεφύρια του. Ωστόσο, σε κάποια σημεία τουέχει πραγματοποιηθεί διαπλάτυνση και εκβάθυνση της κοίτης του. Η δενδροφύτευση με λεύκες γίνεται γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Μετά από μια δεκαετία αρχίζουν ουσιαστικότερα έργα αισθητικής διαμόρφωσης, με το χτίσιμο πέτρινων τοιχίων στα πρανή της κεντρικής γέφυρας και με την κατασκευή ενός μικρού φράγματος με κρυφό φωτισμό και πίδακες. Το 1979 αποφασίζεται η κοπή των λευκών,μετά από έντονα παράπονα κατοίκων για την ενοχλητική παρουσία που προκαλούσε το χνούδι τους σε όλη την πόλη, κυρίως κατά την περίοδο της ανθοφορίας τους,την άνοιξη. Στη θέση τους φυτεύτηκαν τα καναδέζικα πλατάνια, που και σήμερααποτελούν τον βασικό πνεύμονα πρασίνου στο κέντρο της πόλης. (Πηγή: Ληθαίος, το ποτάμι της πόλης μαςΚΠΕ Τρικκαίων) Αλλα στοιχεία εδώ Αναλυτικά θέματα για τη διαμόρφωση του ποταμού με ιστορικά στοιχεία εδώ Πλούσιο φωτογραφικό υλικό εδώ Η Κεντρική Γέφυρα, ενώνει την κεντρική πλατεία με τον πεζόδρομο της Ασκληπιού, κατασκευασμένη το 1888 από Γάλλο
Μύλος Ματσόπουλου είναι ο πολιτιστικός «πνεύμονας» της πόλης των Τρικάλων. Κατασκευάστηκε το 1884 και σήμερα είναι ιστορικό-βιομηχανικό πάρκο και πολιτιστικό κέντρο. Στεγάζει επίσης τον Δημοτικό Κινηματογράφο, το Δημοτικό Θέατρο και την Πειραματική του Σκηνή, το Δημοτικό Εργαστήρι Ζωγραφικής, τη νέα θεατρική σκηνή «Μηχανουργείο«, την Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων, τον ΣΟΧΤ, το cine cafe και, βεβαίως, τον Μύλο των Ξωτικών. Πλέον θα λειτουργεί ανακαινισμένος και ανανεωμένος, ως Μουσείο Αγροτικής Ζωής. Περισσότερα στην επίσημη ιστοσελίδα Ιστορική αναδρομή θα δείτε αναλυτικά εδώ
15 locals recommend
Matsopoulos Mill
10 Klinou
15 locals recommend
Μύλος Ματσόπουλου είναι ο πολιτιστικός «πνεύμονας» της πόλης των Τρικάλων. Κατασκευάστηκε το 1884 και σήμερα είναι ιστορικό-βιομηχανικό πάρκο και πολιτιστικό κέντρο. Στεγάζει επίσης τον Δημοτικό Κινηματογράφο, το Δημοτικό Θέατρο και την Πειραματική του Σκηνή, το Δημοτικό Εργαστήρι Ζωγραφικής, τη νέα θεατρική σκηνή «Μηχανουργείο«, την Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων, τον ΣΟΧΤ, το cine cafe και, βεβαίως, τον Μύλο των Ξωτικών. Πλέον θα λειτουργεί ανακαινισμένος και ανανεωμένος, ως Μουσείο Αγροτικής Ζωής. Περισσότερα στην επίσημη ιστοσελίδα Ιστορική αναδρομή θα δείτε αναλυτικά εδώ

City advice

Getting around

Ένας πολύ εύκολος τρόπος για μετακίνηση είναι με το ποδήλατο

Στην κεντρική πλατεία της πόλης υπάρχει infopoint όπου μπορείτε να προμηθευτείτε δωρεάν ποδήλατα χάρτες και να ενημερωθείτε για τα πάντα!!!
Don't miss

Η λαϊκή αγορά είναι κάθε Δευτέρα

Η λαϊκή αγορά είναι κάθε Δευτέρα αλλά και τις υπόλοιπες μέρες με λιγότερους μικροπωλητές!!Θα βρείτε φρούτα λαχανικά μέλι αυγά μέχρι και ρούχα σε πολύ καλές τιμές!!!
Customs and culture

Τσικνοπέμπτη

Την τσικνοπέμπτη το έθιμο στα Τρίκαλα είναι να βγάζουν όλοι ψησταριές στους δρόμους και να ψηνουν!!Μια βόλτα το βράδυ στα Τρίκαλα θα σας ανταμείψει!!!!Οι μυρωδιές απεριόριστες!!!
Customs and culture

Προσοχή στις διαβάσεις!!

Θα πρέπει πάντα να σταματάτε στις διαβάσεις γιατί οι πεζοί περνάνε γρήγορα όπως επίσης και προσοχή στα ποδήλατα που πετάγονται από παντού!!!:-)))
Ways to save

Εξοικονόμηση βενζίνης

Τα περισσότερα αξιοθέατα μπορείτε να τα γυρίσετε με τα πόδια,το να πάρετε αυτοκίνητο στο κέντρο είναι μπελάς!!!
Don't miss

θερινός κινηματογράφος

θερινός κινηματογράφος!Είναι στην περιοχή του Ματσόπουλου!Απλά υπέροχο